Suzanne Collins - Igrzyska śmierci (trylogia)

 Dawno nie było o żadnej książce, a że niedługo do kin wchodzi ekranizacja drugiej części postanowiłam zapoznać Was i zachęcić do przeczytania tej serii. Mowa oczywiście o trylogii Suzanne Collins czyli "Igrzyska Śmierci", "W Pierścieniu Ognia" oraz "Kosogłos". 

 Opis z okładki ("Igrzyska Śmierci"):

 "Na ruinach dawnej Ameryki Północnej rozciąga się państwo Panem, z imponującym Kapitolem otoczonym przez dwanaście dystryktów. Okrutne władze stolicy zmuszają podległe sobie rejony do składania upiornej daniny. Raz w roku każdy dystrykt musi dostarczyć chłopca i dziewczynę między dwunastym a osiemnastym rokiem życia, by wzięli udział w Głodowych Igrzyskach, turnieju na śmierć i życie, transmitowanym na żywo przez telewizję.
Bohaterką, a jednocześnie narratorką książki jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, która mieszka z matką i młodszą siostrą w jednym z najbiedniejszych dystryktów nowego państwa. Katniss po śmierci ojca jest głową rodziny – musi troszczyć się, by zapewnić byt młodszej siostrze i chorej matce, a to prawdziwa walka o przetrwanie... "

  Pozostałych dwóch opisów nie zamieszczę żeby nie ujawniać za dużo fabuły tym, którzy jeszcze nie czytali żadnej części.

 Trylogię zaliczają do powieści młodzieżowych z gatunku fantasy, ja młodzieżą już raczej nie jestem a wszystkie części przeczytałam z wielką przyjemnością. Każda część jest tak wciągająca, że z trudem odkładałam je żeby pójść w środku nocy spać. Cieszę się, że zaczęłam je czytać jak już wszystkie trzy części były wydane i zakupione przeze mnie, nie wyobrażam sobie czekać na dalszy ciąg przez kilka miesięcy.

 Główna bohaterka nie jest pustą lalą. To zaradna, odważna i dbająca o innych dziewczyna. Zresztą znajdziemy kilka postaci wartych uwagi. Wątek miłosny jest nietypowy i skomplikowany. Nie odgrywa głównej roli w książce, przez co nie jest to zwykły romans fantasy. Głodowe Igrzyska przypominają mi trochę reality show typu Big Brother. Aby wygrać dobrze by było przypodobać się widzom, którzy mogą ułatwić przetrwanie sponsorując np. jedzenie czy lekarstwo. W naszych telewizyjnych reality show płacimy im smsami i wysokimi słupkami oglądalności. Władze Panem są dalekie od idealnego zarządzania państwem, obywatele są dla nich jedynie środkiem do celu. Mają produkować potrzebne rzeczy, uprawiać i zbierać żywność, wydobywać surowce (oczywiście dla nich samych za dużo nie zostaje, większość muszą oddać) i dostarczać rozrywki podczas Igrzysk. Znacie jakieś przykłady beznadziejnych rządów, gdzie nie zwraca się uwagi na obywateli?

 Mam nadzieję, że choć trochę Was zachęciłam do przeczytania trylogii bo wg mnie nie jest to zwykła, mało mądra książka dla młodzieży. Gorąco Wam polecam, szczególnie jeśli macie zamiar obejrzeć film, bo jednak książki są przeważnie lepsze :)